تأثیر عصاره هیدروالکلی شکر تیغال Echinops cephalotes L.)) بر میزان بیان mRNA ژن‌های فاکتورهای التهابی در سلول‌های THP-1 و سلول‌های کندروسیت به عنوان مدلی مشابه سلول‌‌های مونوسیت / ماکروفاژ و سلول‌های غضروف انسانی مبتلا به استئوآرتریت

مقدمه: بیماری استئوآرتریت یکی از مهم‌ترین علل معلولیت جسمی در جهان می‌باشد. با توجه به عوارض درمان‌های رایج (کورتیکواستروئیدها و داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی) این بیماری، توسعه درمان‌های جدید ضروری است. هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر عصاره گیاه شکرتیغال (Echinops cephalotes L.) بر بیومارکرهایی التهابی اصلی در استئوآرتریت می‌باشد. روش بررسی: عصاره الکلی گیاه شکرتیغال، ایبوپروفن و بتامتازون جهت بررسی اثر آنها بر بیومارکرهای التهابی فراهم شدند. از سلول‌های THP-1 و سلول‌های کندروسیت به عنوان مدلی شبیه به سلول‌های مونوسیت/ماکروفاژ و سلول‌های غضروف انسانی مبتلا به استئوآرتریت استفاده شد. به منظور افزایش سطح بیان سایتوکین‌ها، هر دو نوع سلول با لیپوپلی ساکارید (LPS) تیمار شدند. پس از جداسازیRNA  و تهیهcDNA ،RT_PCR & PCR  انجام شد و سپس با استفاده از روشReal Time- PCR  میزان بیان ژن‌-های موردنظر بررسی شد. نتایج: عصاره گیاه شکرتیغال منجر به کاهش بیان mRNA اغلب ژن‌های پیش التهابی در سلول های تحریک شده توسط LPS شد. همچنین، این عصاره باعث کاهش تولید NO و پروستاگلندینE2  در سلول های مونوست/ماکروفاژ شد. در مقایسه با اثرات ایبوپروفن و بتامتازون بر کاهش فاکتورهای التهابی، عصاره هیدروالکلی شکرتیغال اثر کمتری داشت. نتیجه‌گیری: از عصاره گیاه شکرتیغال می‌توان به عنوان مکمل درمانی برای کاهش دوز کورتیکواستروئیدها و داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی در درمان استئوآرتریت استفاده کرد.